προσάγω

ΝΜΑ

1. φέρνω κάποιον ή κάτι κάπου, προσκομίζω («τίς δαίμων τόδε πῆμα προσήγαγε;», Ομ. Οδ.)

2. οδηγώ κάποιον ή κάτι ενώπιον κάποιου και, ιδίως, ενώπιον δικαστηρίου (α. «να προσαχθεί ο κατηγορούμενος» β. «τῷ Κύρῳ προσάγειν τοὺς αἰχμαλώτους», Ξεν.

γ. «ἀπιέναι ἐκέλευον αὐτοὺς καὶ πρὸς τὸν δῆμον οὐ προσῆγον», Θουκ.)

νεοελλ.

ναυτ.

1. φέρνω την πλώρη τού πλοίου κοντά στην ευθεία τού ανέμου, ορτσάρω

2. (η προστ. τού ενεστ.) πρόσαγε!

(ναυτ. κέλευσμα) όρτσα (α)λα μπάντα

αρχ.

1. παρέχω

2. προσθέτω

3. κινώ ή φέρνω κάτι προς κάτι άλλο («τὴν ἄνω γνάθον προσάγει τῇ κάτω», Ηρόδ.)

4. (σχετικά με εδέσματα) παραθέτω

5. φέρνω κοντά («μὴ πρόσαγε τὴν χεῑρά μοι», Αριστοφ.)

6. στρ. οδηγώ στράτευμα ή πολεμικά μέσα εναντίον κάποιου

7. εισάγω

8. οδηγώ προς κάποιον ή προς ένα μέρος («ἐλπίς μ' ἀεὶ προσῆγε», Ευρ.)

9. φέρνω αγγελία, προσαγγέλλω*

10. αυξάνω μίσθωμα ή τέλος («ᾧ προσάγω ὑπὲρ ἐπιθέματος ἄλλας δραχμὰς ἑξήκοντα», Ξεν.)

11. κάνω ερώτηση

12. προβάλλω επιχείρημα

13. (αμτβ.) α) πορεύομαι εναντίον κάποιου

β) πλησιάζω κάποιον, προσεγγίζω

γ) συνεχίζω

14. (μέσ. και παθ.) προσάγομαι

α) προσκολλώμαι σε κάτι

β) φέρνω προς το μέρος μου, προσεταιρίζομαι («χρήμασι καὶ δωρεαῑς τὸν δῆμον προσάγεσθαι», Πλάτ.)

γ) εφιστώ την προσοχή κάποιου, τόν αναγκάζω να προσέξει («ἡ Σφὶγξ τὸ πρὸς ποσὶ σκοπεῑν... ἡμᾱς... προσήγετο», Σοφ.)

δ) πείθω κάποιον εντελώς

ε) εναγκαλίζομαι

στ) παίρνω κάτι μαζί μου

ζ) εισάγω από ξένη χώρα («προσάγεται τε ὦν δεῑται καὶ ἀποπέμπεται ἃ βούλεται», Ξεν.)

η) επιβαρύνω («συνέβη ναῡλον ἡμῑν προσάγεσθαι τοῡ πλοίου», πάπ.)

15. φρ. α) «λόγῳ προσάγω ὅτι» — εισάγω τον ισχυρισμό ότι

β) «προσάγω ὅρκον τινί» — κάνω κάποιον να ορκιστεί, τόν βάζω να πάρει όρκο

γ) «προσάγω τὴν ναῡν» — προσορμίζομαι

δ) «πάντων προσάγομαι ὄμματα» — προσελκύω τα βλέμματα όλων, επισύρω την προσοχή όλων.